Ο ΝΙΚΟΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

            Παραθέτουμε παρακάτω την μαρτυρία των αδερφών Φίλιππα και Παναγιώτη Καλαμπόκη, όπως καταγράφηκε μία ημέρα ταξιδεύοντας στην Κόπρενα με τα πριάρια δια μέσου του Άραχθου ποταμού:

            «Ήταν κατοχή, 16 Αυγούστου 1943, ημέρα που οι Γερμανοί έκαψαν το Κομμένο. Ο Νίκος ο δάσκαλος είχε μεταβεί στους συγγενείς του στο Κομμένο. Καθώς εισήρθε στην αυλή του σπιτιού, είδε την πόρτα του σπιτιού ανοικτή και πέρασε μέσα. Διαπίστωσε ότι το σπίτι ήταν άδειο και γύρισε να βγει έξω. Τότε αντιλήφτηκε το χαλασμό που γινότανε στο χωριό και  βλέποντας τους Γερμανούς να πλησιάζουν, βρίζοντας και πυροβολώντας, μπήκε πάλι στο σπίτι και έψαξε μέρος να κρυφτεί.

           Στη  γωνία  του  δωματίου  είδε  ένα  μπαούλο  που το χρησιμοποιούσαν μεταξύ άλλων και για «γιούκο». Με μεγάλη προσπάθεια χώθηκε ανάμεσα στη γωνία και το μπαούλο, όμως δεν κατάφερε να κρύψει την μία του παλάμη η οποία παρέμεινε εκτεθειμένη πιάνοντας το μπαούλο και τις κουβέρτες. Οι Γερμανοί μπήκαν στο σπίτι, γάζωσαν το δωμάτιο με τα όπλα, έβαλαν παντού φωτιά και έφυγαν.

            Ο δάσκαλος μόλις είδε την φωτιά να πλησιάζει, πετάχτηκε πάνω και πηδώντας από το παράθυρο κρύφτηκε μέσα στα καλάμια και τα ψαθιά. Κάποια στιγμή αργότερα, ενώ ήταν κρυμμένος, ένιωσε τσούξιμο στο ένα του χέρι και βλέποντας το αίμα που έτρεχε από την παλάμη που νωρίτερα ήταν εκτεθειμένη, διαπίστωσε ότι είχε τραυματιστεί από τις σφαίρες των Γερμανών κατά την είσοδο τους στο σπίτι.

            Όταν ησύχασαν τα πράγματα γύρισε στο χωριό κρυφά με τα πόδια, περνώντας μέσα από νερά, ψαθιά και στέυ.»